การตัดสินใจ

ถ้าเรารู้ว่าเราจะตายในอีกไม่กี่นาที  เราจะเป็นยังไง

ตนพวกไหนกันที่จะรู้  คนที่จะถูกประหารไง

เเล้วไง เเล้วไง เเล้วไง  .......... . ....... ... . ...... ..... ... ...

คนพวกนั้นสมควรตายเเล้วหรือ  

ใครเป็นคนตัดสินใจในเขาตาย  เเล้วถ้าตัดสินผิด  ใครรับผิดชอบ

โทษใครผิด คนตัดสิน หลักฐาน หรือ ตัวของผู้กระทำเอง

http://www.youtube.com/watch?v=UsrAgnKl8lg

แล้วเราจะชดใช้ยังไงกับการสุญเสียคนคนนึงไปเเล้ววว

มีกี่คนที่ต้องเป็นเเพะ  ตายไปโดยที่ตัวเองไม่ผิด  มันสมควรเเล้วหรือ

หรืองสังคมเราคิดกันเเค่อารมณ์เห็น หลักฐานเป็นไงก็ว่าไปตามน้ำ คนอื่นว่าไงก็ว่าไปตามเขา

โดยเห็นว่าจำเลย ต้องผิดเสมอ

 บางทีเขาอาจเป็นเเพะก็ได้นะ  ถึงเขาไม่ใช่เเพะเเล้วมันก็ยังไม่สมควร
อยู่ดีกับการตัดสินอะไรเเบบนี้  เเล้วบางทีมีการประหารไปเเล้วมาสวบสวนทีหลังทราบว่าเขาบริสุทธิ์ เเล้วไงหร่อเราสามารถให้ชีวิตเขากับมาเหมือนเดิมได้ไหม ใครจะรับผิดชอบ เเล้วทำไมก็ตัดสินใจเราจึงไม่คิดให้ดีเสียก่อนล่ะ  ความผิดพลาดมันเกิดขึ้นได้เสมอ เเต่มันควรจะเกิดน้อยที่สุดนะ


อะไรคือบทเรียนให้เรื่องนี้ เเล้วเราได้นำมันไปแก้ไขยังไง   จะทำยังไงเพื่อให้สังคมเรามีคนมีความสุขมากที่สุด  ตอนนี้ยังมีอีกกี่ชีวิตที่ยังลำบาก พวกเขายังคงต้องการความช่วยเหลืออยู่  เราในฐานะเยาวชมีความคิดที่จะเปลี่ยนเเปลงประเทศให้เดินไปทางไร  เดินไปอย่างไร  ผู้ใหญ่พอเปิดโอกาสมากเเค่ให้ เพียงทุกคนมีความจริงใจให้กัน รู้จักการให้ที่เเท้จริงมิใช่เพียงเเค่คำพูดที่สวยหรู สังคมเราคงน่าอยู่อีกมากมาย  


ฉันรักเธอนะประเทศไทย

Pre-Camp19 Spaceship trip to law

เวลาเเห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เเละหนูเชื่อว่ามันจะมีอีกเเน่



 คำเเนะนำต่างๆๆของพี่กัปตัน



1. ทำไหมเราต้องเดินทางตามหาความฝัน  ก็เพราะว่าเรามีขาเเต่ความฝันไม่มีขาเราจึงต้องเดินทางตามหาความฝัน

2.วิธีการอ่านหนังสือของพี่กัปตันมีอยู่ 3 แบบคือ

 การอ่านหนังสือก็เหมือนการเดินเข้าป่า เราต้องดูระยะเวลา

    #หากเวลาที่อ่าก่อนสอบเพียง 2 วัน เราก็อ่านผ่านๆเหมือนรีบวิ่งเข้าป่าไปด้วยความรวดเร็วซึ่งถึงเหมือนกันเเต่ถ้าให้กลับมวิ่งอีกทีเราอาจจะวิ่งไม่ได้เหมือนเดิม (ข้อนี้ถ้าไม่ฉุกเฉินจริงๆไม่ควรทำนะ)

 # หากเวลาเตรียมตัว อาทิตนึง ก็เหมือนเดินเข้าป่าไป ให้เอามีดขีดไปที่ต้นไม้เพื่อทำสัญญาลักษณ์ ก็เหมือนกับการที่เราอ่านหนังสือเเล้วทำไฮไลทืเน้นข้อความไว้ เวลาเดินมาอีกที่ก็จะชัวรืก่อนเดิม

 # หากมีเวลา เดือนนึง ก็เหมือนการเดินเข้าป่าเเล้วเราทำแผนที่ไว้ เเล้วไม่ว่าเราจะเดินไปกี่ครั้งเราก็ไม่มีวันหลังเเน่นอน เหมือนกันการที่เราแอ่านหนังสือเเล้ว สามารถสรุปเป็นโน๊ตของเเต่ล่ะบทได้

มีมาตราต่างๆให้น้องได้ลองทำมันเจ๋งมากจริงๆๆ ให้ลองอ่านประมวลกฎหมาย สอนความซื่อสัตย์



หลักการเเละเหตุผล  ที่มาของกฎหมาย(กฎหมาย สาม ยุค)

 1.กฎหมายชาวบ้าน คือเเรกทีกฎหมายมันเป็นจารีตประเพณีที่เราปฎิบัติ รู้ว่าอะไรถูกผิด

 2.กฎหมายของนักกฎหมาย เริ่มมีความซับซ้อนมากขึ้น

 3.กำหมายเทคนิค มีการตราเป็นมาตาร ลายลักษณ์อักษร

      คือ ชอบมากสำหรับค่ายนี้ ไม่ผิดหวังเลย  ห้องพักนี่ก็โอเคเลยค่ะ เตียงสองชั้น ห้องเเอร์ อาหารก็อร๋อยเพราะได้กินกับพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่รัก ฮ่าๆๆๆๆๆ มีขนม นม ทุกครั้งที่พัก ห้องน้ำโอเคๆ



มีความสุขมากจริงๆที่เราได้รู้จักกัน  รักเเละคิดถึงพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ในค่ายนะ   ถึงเเม้ระยะเวลาในค่ายจะมีเพียง 3 วัน เเต่ความสัมพันธ์ของพวกเรามันมากกว่านั้น  พี่จีจี้ พีส้มโอ พี่เจ  เป็นพี่เลี้ยงที่สุดยอดมากๆๆอ่า น่ารักที่สุดจริงๆนะ  ทำทุกอย่างเลย เหนื่อยกันไหม? ขอบคุณจริงๆนะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆๆ  เหมือนเราเคยรู้จักกันมาก่อนหน้านี่นะ เเบบว่าเเทบจะเปิดใจคุยกันทุกเรื่อง รู้หมดพวกพี่เรียนยังไง ครอบครัวเป็นยังไง  พวกพี่น่ารักมากจริง ข้อคิดนี่เพียบเลยล่ะ เเนวทางด้านอาชีพพวกพี่ก็ไปหามาในพวกเราได้ฟังว่ามีอะไรบ้าง ได้ว่าจะเป็น ผู้ผิพากษา , อัยการ, ทนาย , NGO   , LAW FIRM  บอกตรงค่ายนี่มันสุดยอดจริงๆนะ พวกพี่จัดกันได้เจ๋งมาก มีสาระต่างๆมากมาย เหตุการณษ์จำลองในศาลให้ดู เเนวการคิดขอพี่เเต่ล่ะคน รักจริงๆ รักมากกกกกกก

มีทั้งสาระ ความตลกเพื่อนให้พวกเราได้เข้าใจ เช่นนะ

พี่กัปตัน: ยืนกรรไกรมา อ่าถือไว้

เรา      :  ถือไว้ ทำหน้างงๆ

พี่กัปตัน  : เราจะได้ไม่ห่างกรรไกร (กันไกล)

เรา       : ปล่อยเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

จะบอกให้เห็นพี่กัปตันติดตลกขนาดนี้ พี่เขาเรียนเก่งมากๆเลยนะ ตะเเนนสุงสุดในรุ่น เจ๋งจริงๆ



ยังคงจำจดทุกความทรงจำดีๆๆ เเล้วขอบคุณมากที่ทำให้หนูรู้ตัวเอง เเละ รู้ว่าควรเดินไปทางไหน เเล้วพวกพี่ก็ยังคงห่วงใยกันอยู่ไม่รู้จะพูดว่าอะไร ประทับใจมากจริงๆ  เเล้วถ้ามีโอกาสล่ะนะ หนูจะไม่ทำให้พวกพี่ผิดหวังในตัวหนูเลยล่ะ  รักพวกพี่ เพื่อนน้อง ในค่ายนะ





อยากให้คนที่สนใจลองไป อาจจะไม่ต้องชอบนิติก็ได้ เราลองไปค้นพบตัวเอง  ในโลกที่กว้างขึ้น เปิดสมองให้ได้รับการเรียนรู้เสมอ

ความจริง & ความฝัน

 อะไรคือสิ่งที่คุณต้องการมากที่สุดในชีวิต  ?  ความสุข เงินทอง ยศ ความรัก
 เเล้วอะไรที่ทำให้คุณประสบความสำเร็จ ?  เงิน ความสามารถ
 


ไม่ว่าเหตุผลของคุณจะคือะไรก็ตาม เเต่สิ่งหนึ่งที่จะทำความฝันให้เป็นจริง คือการลงมือทำ เพราะเพียงความคิดมันไม่สามารถทำให้คุณสำเร็จได้ หากไร้การลงมือทำ!!

มันเริ่มจาก ความคิด ความฝันต่อ ด้วยการลงมือ ทำ ...
เพียงคุณคิดว่าจะทำเเล้วทำมันอย่างจริงจัง ทุกอย่างมันไม่มีอะไรยากเเละง่ายเพียงทำตั้งใจอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น  

เเล้วอะไรล่ะที่เป็นพื้นฐานที่เราควรมี  . . . . .  .  เเน่นอน ว่าต้องเป็น "การศึกษา"

ในความคิดของเรานะ หากเปรียบความการศึกษาเป็นอะไรสักอย่างของอวัยวะเรา
 เราคิดว่าเป็นขา. . . .  . เพราะขาเป็นสิ่งที่จะพาร่างกายเราทั้งหมดไปยังจุดที่เราต้องการได้ เเต่ก็นะ หากเราไม่มีการศึกษาที่ดีก็ใช่ว่าเราจะไม่ประสบความสำเร็จ หลายคนที่ประสบความสำเร้จซึ่งถ้าเราศึกษาประวัติเขาเเล้วจะทราบได้เลยว่า บางคนมีโอกาสได้เรียนเเค่ชั้นประถม บางก็ไม่ได้เรียน  เเล้วอะไรล่ะที่ทำให้เขาประสบความสำเร็จ ความพยาม +ประสบการณ์ นี้เเหละเป็นสิ่งที่หาไม่ได้ในห้องเรียน  ก็เหมือนคนที่ขาขาดเเต่เขาก็สามารถใช้ชีวิตประจำวันของตัวเองได้อย่างปกติ เเล้วสามารถอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข สุขที่พอใจในตัวเอง ไม่มีใครที่จะมีชีวิตที่เเย่หรอก หากเราไม่ยอมรับมัน จิตเรานี้เเหละที่กำหนด  หาใช่สภาพเเวดล้อมไม.  

     ...          จะเป็นอะไรเป็นใครไม่สำคัญ   ขอให้เป็นคนดีเท่านั้นสำคัญที่สุด        ....
หากใครที่กำลังน้อยใจตัวเอง ว่าทำไมเรียนไม่เก่ง อันนี้ก็ทำไม่ได้ อันนู้นก็ทำไม่เป็น
ลองเปลี่ยน ตัวเองดูสักนิด  พยามสักหน่อย  คุณก็สามารถมีชีวิตที่ดีขึ้นได้  


โดยการยอมรับสิ่งใหม่ๆ ฝึกตัวเองให้มีนิสัยขยัน เเค่ตั้งใจ อะไรๆเราก็ทำได้.  เหมือนการเล่นเกมคุกกี้รันไง ฮ่าๆๆๆ บางทีเราเห็นหัวใจนะเเต่กระโดดรับไม่ทัน เเละเราไม่สามารถย้อนกลับไปได้ ทำได้เพียงรอหัวใจอีกดวงที่อยู่ข้างหน้า  เหมือนกับความเร็วของไฟ(เรื่องของเกมอยู่นะ ) ที่เวลาเราได้มันทำให้เราไปได้เร็วทำลายสิ่งขีดขว้างได้ เเต่ก็นะการไปเร็วก็ใช่ว่าจะดี เพราะบางทีเราก็พลาดอะไรหลายๆๆอย่าง

**เหมือนคนอารมณ์ร้อนไง ทำไปโดยไม่ได้ตั้งตัว เพียงเพราะตอนนั้นใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล



**ฝันให้ไกล เเล้วอย่าลืมไปให้ถึงนะ อิอิ  

ฉัตรกมล

นิทาน "พ่อเเม่รังแกฉัน"

   มา มา มา นะ มาอ่านนิทานก็นอนกัน  ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้มาอัพนานเเล้ว T^T เอาเป็นว่าถ้าอ่านเสร็จเเล้วก็เปิดคอม หลับตา นอน ฝันหวานกันทุกคนนะคะ  อ่าๆๆเข้าเรื่องเลยล่ะกัน ^^ 

เรื่อง : พ่อเเม่รังแกฉัน

นิทานสอนใจ เรื่องพ่อแม่รังแกฉัน: พ่อแม่ที่ตามใจลูกจนเกินไป เป็นการปลูกฝังในสิ่งที่พ่อแม่ทำให้แบบเกินพอดี ทำให้ลูกติดนิสัยเอาแต่ใจ ไม่มีความอดทน พ่อแม่รังแกฉัน เป็นประโยคเปรียบเทียบ พ่อแม่ที่ดีต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกได้เห็น ตัวอย่างที่ดีในที่นี้ไม่ใช่สิ่งดีๆอย่างเดียวต้องรวมเรื่องที่ไม่ดีด้วย และอธิบายให้เขาได้รู้ว่าสิ่งที่ไม่ดีๆเพราะอะไร ลองมาดูตัวอย่างว่า พ่อแม่รังแกฉัน เป็นยังไง

.........................................................................................
เมื่อชัยอายุ 6 ขวบ ขณะที่นั่งรถไปกับพ่อ ถูกตำรวจจับเพราะขับรถเร็วเกินกำหนดพ่อแอบยื่นเงิน 500 บาทให้ตำรวจ และได้รับอนุญาตปล่อยตัวไปพ่อหันมาพูดกับชัยว่า “ไม่เป็นไรลูก เงินแค่นี้ซื้อเวลา ใครใครเขาทำกันทั้งนั้นแหละ” 

เมื่อชัยอายุ 8 ขวบ ป้าพาไปซื้อของที่ห้างสรรพสินค้าเป็นเงิน 75 บาทเมื่อป้าไปชำระเงิน ยื่นธนบัตรร้อยบาทให้พนักงาน ได้รับเงินทอน 55 บาทเพราะลูกค้ามากและเข้าใจว่าธนบัตร 50 บาท คือ 20 บาทป้ารับเงินทอนและใส่กระเป๋าทันที แทนที่จะบอกพนักงานว่าทอนเงินผิดเมื่อออกจากร้านป้าก็พูดกับชัยว่า“ไม่เป็นไรหลาน...ความผิดของเขาเองใครใครเขาทำกันทั้งนั้นแหละ”

เมื่อชัยอายุ 9 ขวบ ครูให้การบ้านปลูกต้นหอมแดงในกระบะ 2 สัปดาห์แล้วนำไปส่งที่โรงเรียน แม่ลืมซื้อหัวหอมแดงมาให้ชัย เมื่อครบกำหนดวันส่งแม่ให้พ่อไปซื้อต้นหอมแดงที่ตลาด และฝังลงในกระบะให้ชัยนำไปส่งครูแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไรลูก... ครูไม่รู้หรอก มีส่งก็ดีแล้ว ใครใครเขาทำกันทั้งนั้นแหละ”

เมื่อชัยอายุ 12 ขวบ ชัยทำแว่นตาใหม่ราคาแพงของลุงแตกลุงจึงนำใบเสร็จไปอ้างกับบริษัทเครดิตที่ลุงใช้บริการอยู่ว่าแว่นตาถูกขโมยได้รับเงินชดใช้มา 15,000 บาท เต็มราคาที่ซื้อมา ลุงพูดกับชัยอย่างภาคภูมิใจว่า“ไม่เป็นไรหรอกหลาน สิทธ์ของเราใครใครเขาก็ทำกันทั้งนั้นแหละ”

เมื่อชัยอายุ 15 ปี ได้เป็นนักฟุตบอลของโรงเรียนครูฝึกได้สอนวิธีกลั่นแกล้งฝ่ายตรงข้ามให้บาดเจ็บโดยไม่ผิดถือว่าอยู่ในเกมครูฝึกบอกว่า “ไม่เป็นไรหรอก... ได้เปรียบไว้ก่อนเป็นดี ใครใครเขาทำกันทั้งนั้นแหละ”

เมื่อชัยอายุ 16 ปี ได้ไปทำงานระหว่างปิดเทอมที่แผนกซูปเปอร์มาร์เก็ตของห้างสรรพสินค้าที่มีชื่อแห่งหนึ่ง หัวหน้าแผนกให้ชัยจัดกระเช้าผลไม้โดยแนะนำให้จัดวางผลไม่สวยจวนจะเน่าอยู่ก้นตะกร้า คัดผลสวย ใบโตสีสดจัดวางอยู่ส่วนบน หัวหน้าแผนกสอนว่า “ไม่เป็นไรหรอก ผู้ซื้อไม่ได้ใช้เองแต่นำไปฝากคนอื่น ใครใครเขาทำกันทั้งนั้นแหละ”

เมื่อชัยอายุ 18 ปี ได้สมัครสอบเพื่อเข้าขอรับทุนของมหาวิทยาลัยปรากฏผลทราบเป็นการภายในว่ามาเป็นอันดับ 2เมื่อพ่อรู้เข้าจึงไปพูดกับกรรมการซึ่งเป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันในที่สุดชัยก็ได้รับทุน พ่อพูดกับชัยว่า “ไม่เป็นไรลูก...เป็นโอกาสของเราใครๆ ถ้ามีโอกาส เขาทำกันทั้งนั้นแหละ”

เมื่อชัยอายุ 19 ปี เพื่อนเอาข้อสอบปลายปีที่ขโมยมาขายกับชัยเป็นเงิน 1,500 บาทชัยลังเลใจและตัดสินใจซื้อในที่สุด เพราะเพื่อนพูดว่า“ไม่เป็นไรหรอกชัย...เกรดมีผลกับอนาคตนะ ใครใครเขาทำกันทั้งนั้นแหละ”

เมื่อชัยอายุ 24 ปี ชัยถูกจับข้อหายักยอกเงินบริษัท 700,000 บาทและต้องติดคุก พ่อกับแม่ไปเยี่ยมและตัดพ้อต่อว่า“ทำไมลูกทำอย่างนี้กับพ่อแม่ ที่บ้านเราไม่ได้สอนให้ลูกเป็นคนขี้โกงเลยนะ” 

พ่อแม่รังแกฉัน ขอบคุณข้อมูลจาก มีธรรมหนึ่ง ดอทคอม

นิทานสอนใจ :พ่อแม่ที่ตามใจลูกจนเกินไป เป็นการปลูกฝังในสิ่งที่พ่อแม่ทำให้แบบเกินพอดี ทำให้ลูกติดนิสัยเอาแต่ใจ ไม่มีความอดทน พ่อแม่รังแกฉัน เป็นประโยคเปรียบเทียบ พ่อแม่ที่ดีต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้ลูกได้เห็น ตัวอย่างที่ดีในที่นี้ไม่ใช่สิ่งดีๆอย่างเดียวต้องรวมเรื่องที่ไม่ดีด้วย และอธิบายให้เขาได้รู้ว่าสิ่งที่ไม่ดีๆเพราะอะไร นิทานสอนใจ พ่อแม่รังแกฉัน โดย พระยาอุปกิตศิลปสาร

ทุกข์ สุข ขึ้นอยู่ที่ ใจเรา

บางที น้ำตา มันก็ไหลออกมาเอง โดยที่สมองไม่ได้สั่ง เเต่มันออกมาจากใจ
บางที น้ำตา มันก็ทำให้เราดูสึกดีขึ้นในเวลานั้น
บาที  น้ำตาที่ออกมา มันมีที่มาที่เเตกต่า่งกัน

ถ้าจะร้อง ก็ร้องออกมา แล้วสักพักคุณจะดีขึ้นเอง เหมือนเราไง
ร้อง บางทีอาจไม่ได้หมายความว่าเสียใจ แค่น้อยใจ ให้สิ่งที่ขาดไป แต่ก็เข้าใจ


ในวันๆหนึ่ง ถึงเเม้จะดูเเย่ เเต่เชื่อเราเถอะ มันมีสิ่งดีๆปนอยู่เสมอ หากเราไม่ได้มองข้ามมัน หรือ จดจ่อับสิ่งเลวร้ายมากเกินไป ทุกสิ่งเป็นสีเทา ไม่มีอะไรขาว(ดี) หรือดำ(ร้าย) สนิทไม่สะทุกอย่าง หากเเต่ทุกอย่างคือความสมดุล ความเข้าใจในตัวเราที่จะเรียนรู้เเละอยู่ร่วมกับความทุกข์นั้นไปได้


เมื่อคุณยิ้มให้กับโลก โลกก็จะยิ้มให้เเก่คุณ จงใช้ชีวิตให้มีความสุข สนุกกับชีวิตนะตัวเอง.

เเล้วใจคุณล่ะ เป็นไง?


ชีวิตจะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน ?

เหนื่อย

             เหนื่อยมากมาย นี่พูดเลย งานเเยอะ กิจกรรมนอกเเยอะ เวลาสอบก็เข้าใกล้มาทุกที เเต่ทำไมเวลาน้อยจัง มันเป็นเวลาที่เรารีบเร่งกับเวลาที่น้อยนิดเพราะเราต้องใช้เวลาไปกับการอบรมตั้ง หนึ่งอาทิต ซึ่งอาทิตหน้าเราต้องสอบกลางภาคเเล้ว เเต่ทำไงล่ะ เราต้องมีความรับผิดชอบเพิ่มขึ้นเป็น สองถึงสาม เท่า เลยล่ะคราวนี้ เเละงานศซิลปะเเทนที่จะเสร็จมันก็ไม่เสร็จ เหมือนฟ้าเเกล้งกัน อุส่าถ่านกับไปตั้งหลายตอนเเ้ลว พรุ่งนี้เหลือเเค่ สองสาม ฉากเองใช้เวลาพักกลางวันที่อบรมเขาสั่งปล่อยรีบไปถ่ายหนัง เเต่นี้ พรุ่งนี้เราต้องเริ่มถ่ายใหม่หมดเพราะงานหายเพื่อนที่เอาไปตัดต่อบอกว่ามันหายหมด เเสดงใหม่ไม่ค่อยเท่าไหร่หลอกเเต่เวลานี้สิ แทบไม่มีเลย เเล้วจะทำไงล่ะมล เห็นทางออกอยู่ หลับตาเเล้วหันมาอีกทีมันกลับหายไปแล้วเห็นเพียงความมืดเงียบ เราคงต้องเดินอยุ่สักพัก เเล้วมันก็ต้องเจอเเละทางออกที่เราเห็นเมื่อกี้ เเต่ถ้าเรามัวเเต่พรรณา เพ้อฝัน นั่งร้องไห้ ทางออกอ่ามันไม่เดินมาหาเราหลอกนะ นั่งพักเเล้วเดินต่อไปด้วยความเร็ว ความอดทนพยามที่เรามีจะพาเราไปสู่ทางออกได้เร็ว  สู้ๆมล                                                                                                                           

ชีวิตยังมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน??

งายเเยะจริงนะ  อบรมไม่ได้เรียนตามไม่ทัน สอบอาทิตต่อไป แท้วันเสาร์ต้องเก็บคอร์ดอีก ให้ตายเถอะพระเจ้าช่วย ทำไงดีฉัตรกมล หไหนจะรัฐสภา งานส่วนตัวนี่เราเฉยๆล่ะนะ ไม่รู้ดิ คิดจนตันเเล้ว ปล่อยเเล้วๆจริงๆๆ มหาลัย สอบที่ดรงเรียนงาน อบรม เเข่งขัน  ตอนนี้เเข่งกับวินัยของตัวเองนะมล เะอทำได้ถ้าเธอมั่นใจ คนอื่นเขายังทำได้เลย ทำไมเราจะทำไม่ได้  คนที่เขายิ่งใหญ่เขาไม่ได้เก่งอะไรหลอกเขาเเค่อดทนกว่าเรา ห้า นาที เขาก็ชนะล่ะอนาคตเราสร้างของเราเอง คนอื่นทำได้เเค่ช่วงชี้เเนะว่าสิ่งไหนดีไม่ดี เเต่ทุกสิ่งเรานี่ล่ะที่กำหนดตัวเอง พระเจ้าเขาไม่ได้กำหนดหลอกเราเองทั้งนั้น เราจะกิน จะนอน จะทำ ไม่ทำ เราสามารถนึกคิดเองได้ว่าจะทำหรือไม่ทำ ความคิดใครความคิดมัน      ............................... เราเป็นพวกชอแบคิดด้วยสิ บางทีก็สงสารสมองนะเเทบไม่ได้พักเลย ตอนนี้เจียนบล็อกเอร์สมองก็คิดไปเรื่อย จะหยุดคิดเราก็คิดเป็นพวกสมองไม่ว่างเลยดีกว่า อยู่ๆเฉยๆก็วางแผนอะไรไปเรื่อยเหมือนคนบ้าเนอะ ไม่รู้สิว่าคนอื่นเจาเป้นเเบบเรารึเปล่า  สมองเราคงได้พักเเค่ตอนนอน ซึ่งน้อยมากๆ ฤด๔หนาวที่ไรยิ่งพักไม่สบายทุกที นอนเเทบไม่ได้ โอ๊ยๆเเล้วตอนนี้นอกจากสุขภาพจิตจะไม่มี สุขภาพกายจะเป็นไปด้วยหร่อค่ะ ไม่สงสารเราเร่อ((เรากำหนดมันเองนี่น่า)) เฮ้ยยยย ไม่เลยสามัคคีกันไม่สบายเลยๆๆ หายเเล้วบอกเราด้วยล่ะกันจะได้ลุยงานอื่นอย่างเต็มที  เชื่อป่ะว่าเดี่ยวนี้เรานอนบ่อยมาก กลับมาถึงบ้านทุ่มนึง บางวันก็นอนต่อในห้องเลยไม่ได้อาบน้ำหลอก เเบบว่านอนมาบนรถยังไม่พอ มันเหนือ่ยๆจริง เฟสนี่ชอบออนค้างไว้ เเล้วไม่ค่อยเล่นอ่า นอนกลางวันด้วยซ้ำมันเแ็นเวลาที่ไม่อยากทำอะไรเลยจริงๆำม่มีคนคุย เป็นมากขนาดบัวถามว่าทำไมออนเหสน้อยจังเห็นปกติออยู่ตั้งนาน เราเลยตอบไปว่า ตจรองดิไม่รู้นะเนี่ย จริงๆๆนะ ข้าวก็เบื่อ เวลาก็เบื่อ 

                บอกตรงตอนนี้เครียดมากๆ พยามปล่อยสุดๆล่ะนะ เเต่มันไม่มีที่ให้เราวางเลย เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โดยนิสัยเราก็ชอบคิดอยู่เเล้วคิดไม่หยุด บางทีสงสารสมองนะที่ทำงานหนักเเต่นั้นเราก็คิดอีก เฮ้ยๆๆอาทิตนี้ทั้งอาทิตเราไม่ได้เรียนเยทั้งๆที่อาทิตต่อไปสอบ เเนวข้อสอบอะไรไม่รุ้เลย เพราะว่าต้องไปอบรมตัะ้งอาทิตนึงให้ตายเถอะ วันเสาร์ก็ต้องไปเก็บคอ์ด ถ้าโครงการนี้มาช่วงเเรกๆที่ไม่ใกล้สอบมันก็โออยู่เเหละ เเต่นี่ยังไม่รุ้เรื่องอะไรเลยจริงๆ ตกบานเลยคราวนี้
โดยเฉพาะงานศิลปะ หนังสั้นวันนี้ถ่ายเกือบหมดล่ะ เหลือถ่ายพรุ่งนี้อีกเเค่ สอง สาม ฉาก เเต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น หนังที่ถ่ายกันหายหมดต้องถ่ายใหม่ คือสรุปนะ พรุ่งนี้ต้องถ่ายใหม่ทั้งหมดพร้อมตัดต่อ พิมเนื้อเรื่อง บทพูด ร่างตัวละคร วาดสตอรี่ คือเราจัดการทุกอย่างไว้เคเเล้ว ถ้าไม่มีปัญหาเเค่ตัวของ วีดีโอเนี่ยแหละ  โห้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ชั่งมันเถอะๆ ทำใหม่ซีเรียสไหม
ซีเรียสเวลาไม่มีเนี่ยแหละ
เหอะๆๆ ทำใหม่
เอ้า อบรมอยู่นะเว้ย ตามงาน สอบล่ะ
สู้ดิ ท้อไหม
อืมสู้ (ตาย)

ช่วงเวลาที่............. ??  ไม่อยากพูด

เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ นอนดีกว่าเบื่อ

แวะมาทักทาย ค่ะ

พักนี้ไม่ค่อยได้เข้ามาเขียน  อย่าตกใจไปนะเพื่อนๆ  เรายังไม่ตายยังหายใจอยู่ค่ะ อิอิ

           ไม่ค่อยมีเวลาอ่านะ คือเเบบว่า งานยุ่งมุ่งเเต่เฟส เฮ้ยๆๆๆๆ ไม่ใช่ล่ะ งานเเยอะจริงๆ นี่ว่าจะไปอ่านหนังสือต่อ เเต่คิดถึงบล็อกเกอร์เลยแอบมาดูสะหน่อย อิอิ  วันนี้บอกตรงๆเลยนะเราหลับทั้งวันอ่า เหนื่อยจากไหนไม่รู้  ตื่นมา 11 โมง ลุกมาลเางหน้าแปรงฟัน (แต่ไม่ได้อาบน้ำนะนี่พูดเลย  อย่าไปบอกใครล่ะ)  กินข้าว แล้วนั่งมึนๆอยู่แปปนึง  ก่อนที่จะเข้าไปนอนต่อ มันอาจเป็นเพราะปวดท้องเลยไม่อยากจะทำอะไร ตื่นมาอีกที ก็นี่เเหละกินข้าว ออนเฟส เขียนบล็อกเกอร์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ   สักพักคงจะไปอาบน้ำเองล่ะไม่ต้องห่วง อิอิ

        ก็ไม่มีอะไรจะเขียนล่ะ  ทำอะไรดี จริงๆเรื่องเเยอะนะช่วงนี้เเต่ไม่อยากเล่ากลัวไม่ฮาเเล้วจะพาเครียดกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ   :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :)
 : ) :) :) :) :) : ):) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : ) :) :) :) :) : )