ยิ้ม ??

ช่วงนี้ไม่มีเรื่อง อะไรจะเขียนเลย อ่า
 จะเล่าอะไนดีน๊า.....

ช่วยกันคิดหน่อยสิ วันนี้เกิดอะไรขึ้นบางอ่า.......
 อ่อๆ!!  เรานึกออกเเล้วเเต่เรื่องมันไม่ได้เกิดวันนี้หรอกนะ!

รำลึกวันหลังอ่า... เรื่องมันมีอยู่ว่าเมื่อวันพฤหัส โน้น ๆๆๆๆ(จริงเเค่ที่ผ่านมาเนียแหละ)

เรามาถึง โรงเรียนใช่ป่ะ อยู่โรงอาหาร กินข้าวกับเพื่อนเสร็จล่ะ เพื่อนก็ชวนไป เอาพวงมาลัยให้ครูที่ตึกฟ้า(ตึกดนตรี - ศิลปะ) คือเเบบว่าเมื่อวานนี้เนี่ยเพื่อนมันทำให้ครูเสียใจ ไง (แบบว่ายาวว เราขี้เกียจเล่า)


  ระหว่างเดินไป เราได้ยินเสียงประกาศให้นักเรียนที่ตอบปัญญหาอาเซียนมาอยู่รวมกันที่ ตึก ๓ เมื่อรอรับรางวัลหน้าเสาธง คือเเล้วก็ประกาศชื่อ(ตอนนั้นก็ใกล้เข้าเเถวเเล้ว) เอาไงล่ะ รีบสิวิ่งไปเลยๆ (แต่ทำไม่ได้เพราะต้องไปหาครูก่อน)  พอเอาพวงมาลัยให้เสร้จ (ครูก็พูดอะไรนิดหน่อย ตามภาษาของเขา) เเล้วเขาก็บอกว่ารีบไปสิ ต้องไปรับรางวัลไม่ใช่หร่อ (เราเอ๋อไปพักนิด ) ฝืนๆยิ้ม อ่าๆๆค่ะ (เหมือนไล่ เริ่ม งง นี่เรามาเป็นเพื่อนเพือนนะ โดยว่าด้วยเฉย...............)

พอวิ่งไป (เกือบไม่ทัน ระยะทางมันห่างพอสมควรนะ) ประกาศชื่อไปมา เอ่อลืมบอกไปน้องพิมเราก็ได้ ที่๑ เหมือนกันเเต่เป็นของมอต้น อ่าเล้วก็ไม่อยู่(เพราะไปแข่งที่ กระทรวงต่างประเทศ) น่าจะมีมอปลายบางเสียดายไม่มี(อยากไปกระทรวงต่างประเทศบาง)   ครูเลยให้เพื่อนมารับเเทนน้องเรา ซึ่งเป็นธรรมดา ว่าเราก็ต้องรู็จักเพืิ่อนน้อง จริงป่ะ !! เราเลยเเกล้งเเซวน้อง เมย์ ไปว่ า

เรา : อ่าวนี่น้องพี่เปลี่ยนไปแยอะนะเนี่ย ๕๕๕๕
น้อง : ยิ้มๆ อาย ๕๕
เรา : อ่อๆๆ (ยิ้มเเบบชั่วร้าย ๕๕๕)

ต่อจากนั้น  .............ครูก็ต้องมาดูรายชื่อว่า ยังไง เพื่อจะได้ตอนที่รับรางวัลจะได้ไม่เดินสลับคนกันเดี๋ยวเดินเป็นสวนสนามกันพอดี

พอมาถึงชื่อเรา เขามองเเล้วก็่ อ่าวเป็นอะไรกับ ฉัตรมุนี(สงสัยเห็นนามสกุลเดียวกัน)  พอดีครูที่ดูรายชื่อก็คือครูสุธาทิพย์(ครูส้ม หัวหน้าหมวดสังคม)  ครูประจำชั้นห้องน้องเราด้วย สอนสังคมเเต่เขาไม่เคยสอนเลยเรานะ

เรา: เป็นพี่น้องกันค่ะ(เเท้ๆๆนะ)

ครู: อ่อๆๆๆ (ยิ้ม)


รับรางวัลเสร็จ ถ่ายรูป(หมู่ระหว่างรอ ผอ. ให้โอวาท)  ก็ถ่ายรูปหมู่ไปเล่น(ครูโอ๊คถ่าย) ครูประจำชั้นเรา คนเดียวกับที่ เราพาเพื่อนไปขอโทษเมื่อเช้านี้เเหละ.....

ครูเเมวมายืนข้างเรา เเล้วก็พูดๆๆ บอกนักเรียนต้องจับเเบบนี้นะ ยืนเเบบนี้นะ (เราล่ะ งง คิดว่ามาถ่ายเเบบ๕๕๕) หันไปคุยกับเพื่อน แปป เดียวหันมาเห็นพระอาจารย์มองมาเเล้วประมาณว่ารู้นะพูดอะไรอ่า แล้วก็ขำเรา  (งงไปเลยตอนนั้น) ถ่ายไปถ่ายมา ครูโอ๊คเรียกเรากับเพื่อนไป ถ่ายครูกับเเม่เเมว (คิดดูดิ อายขนาดไหน เรียกไป ทั้งๆที่คนอื่นยังคงยืนอยู่นะจุดเดิม รอ ผอ.มาถ่ายรูปหมู่)


ผอ.พูดนานมากๆๆ ถึงมากที่สุดอ่า (เราไม่รู้หรอกว่าพูดอะไรเพราะอยู่ใต้อาคาร ฟังไม่รู้เรื่อง ) ช่วงเวลานั้นเเหละ ครูส้มก็เดินมา แล้วก็มากอดเอวเรา พอกับพูดว่า .....

ครู: นี่หนูอยู่ มอ๕ ใช่ไหม
เรา:ใช่ค่ะ(อยากจะตอบว่าดูจุดดิ ๕๕๕)
ครู: ดีเลยเดียวงานอาเซียนจะได้ให้ช่าวยทำบอร์ด
เรา:อ่อค่ะ(ยิ้มๆๆ)


พอเลิกคุยกับครูส้มเสร็จ เหมือนว่าทุกคนจะไม่มีอะไรทำกัน มองเราไมค่ะ(อายเป็นนะ!!)
จะเดินไปเข้าเเถว

 น้องมาย(เพื่อนน้องพิม):  แหมๆได้ที่๑ทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ
 เรา :  อ่อ๕๕๕

พอได้ถึงที่เเถว ........ นี่มลมีน้องอีกคนหร่อ ??
ซึ่งเเน่นอนว่าไม่ใช่เพื่อน สนิทเเน่ เพราะเพื่อนเรารุ้หมดเเร้ว อ่าใช่ๆไมหร่อ
ก็ได้ยินประกาศ ชื่อ อ่า..................



สรุปนะ เป็นวันที่เเบบว่า สุดๆอ่า ยิ้มมากที่สุดเเล้วล่ะมั้งวันนี้ เเล้วก้อเป็นวันที่ได้รับรอยยิ้มมากที่สุดวันนึงด้วยนะ

ตอนกลับบ้าน ขึ้นรถเมย์ บัวบอกว่า(น้องเราอีกคน)

บัว:เพื่อนถามว่า อ่าวมีพี่ สองคน หร่อ
เรา: นึกในใจ รู้ได้งัย (ทำหน้าเอ๋ออออตอบไป)
บัว:ก็เมื่อเช้าไง ที่ประกาศอ่า ก็มีชื่อ ฉัตรมุนี มงคล  เเละก็ ฉัตรกมล มงคล
เรา:อ่อๆๆ รู้เเร้ว ๕๕๕๕๕

ตอนนั้นก็ไปที  ที่ก่อนไปค่ายผู้นำอาเซียน ๗วันอ่า  ที่ครูประกาศให้พบรองเพื่อนเเจกหนังสือของอนุญาติผูปกครอง   ครูเขาดันเรียนกเรา ว่า นาย สะงัย ทั้งๆที่เราเป็นผู้หญิงอ่า (คิดดูเถอะ...)
 
นับจากวันนั้น จน ถึง วันนี้ เราเรยโดนเพื่อนเรียกว่า นายๆๆ

เอ่ออออ อยากเรียก เรียกไป..................................................

ถ้าเรามุ่งมั่น & พยายาม

ความพยายามของคนเราสามารถนำฝันเป็นจริงได้นะ 
ฝันให้ไกล ไปให้ถึงนะเพื่อนๆ เราเป็นกำลังใจให้ เราเชื่อว่าเธอทำได้เเน่ เพราะคนอื่นเขายังทำได้กันเลยนะ

มีเรื่องมาให้อ่าน

ภาพประกอบจาก STR / AFP



ภาพประกอบจาก STR / AFP

ภาพประกอบจาก MANAN VATSYAYANA / AFP

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก เฟซบุ๊ก Ratchanok Intanon (รัชนก อินทนนท์), ไทยพีบีเอส, คุณ bwf สมาชิกเว็บไซต์ยูทูบดอทคอม 

           นาทีนี้ วงการกีฬาไทยหลายคนคงจับตามอง "น้องเมย์ รัชนก อินทนนท์" เจ้าของดีกรีแชมป์โลก 1 สมัย เป็นจุดเดียว หลังจากสร้างผลงานหักปากกาเซียนแบดมินตันทั่วโลกมาแล้วนับไม่ถ้วน ว่าแล้วเราไปทำความรู้จัก น้องเมย์ รัชนก อินทนนท์ กันแบบเต็ม ๆ เลย

           น้องเมย์ รัชนก อินทนนท์ เกิดเมื่อวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ.2538 เป็นคนร้อยเอ็ดโดยกำเนิด โดย น้องเมย์ รัชนก อินทนนท์ เป็นลูกสาวของคุณพ่อวินัสชัย อินทนนท์ และคุณแม่คำผัน สุวรรณศาลา ปัจจุบัน น้องเมย์ รัชนก สังกัดโรงเรียนกีฬาแบดมินตันบ้านทองหยอด 

          เส้นทางสู้กีฬาแบดมินตันของน้องเมย์ รัชนก เริ่มต้นมาตั้งแต่วัยเพียง 5 ขวบ และเมื่ออายุ 7 ขวบ น้องเมย์ ก็ได้ลงแข่งขันแบดมินตันไปครั้งแรก แม้จะแพ้บ้าง ชนะบ้าง แต่น้องเมย์ก็ฝึกฝนเรื่อยมา จนมาคว้าแชมป์ได้เป็นครั้งแรกในการแข่งขัน "อุดรธานีโอเพ่น" และจากนั้นเธอก็ครองแชมป์ในการแข่งขันมาโดยตลอด 

           ต้องยอมรับว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา น้องเมย์ ได้พัฒนาฝีมือขึ้นเรื่อย ๆ รวมทั้งพัฒนาการเล่นให้เหนียวแน่นขึ้น ประกอบกับเป็นคนใจสู้ อยู่ในระเบียบวินัย ตั้งใจฝึกซ้อมอย่างหนัก จนทำให้ในช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา น้องเมย์สร้างชื่อเสียงให้กับวงการลูกขนไก่ไทยอย่างต่อเนื่อง และกลายเป็นนักกีฬาสำคัญของทีมชาติไทยเคียงข้างนักแบดมินตันรุ่นพี่คนอื่น ๆ 

           อย่างไรก็ตาม แม้ว่าน้องเมย์จะอายุเพียง 17 ปีในขณะนั้น แต่ความสามารถของเธอไม่ได้น้อยตามอายุเลย เพราะสาวน้อยมหัศจรรย์คนนี้ครองแชมเปี้ยนแบดมินตันเยาวชนโลกถึง 3 สมัยซ้อน ซึ่งถือเป็นคนแรกของโลกที่สร้างประวัติศาสตร์ครองแชมป์เยาวชนโลกได้ 3 สมัยซ้อน หลังจากนั้นมา ชื่อเสียงของเธอก็เป็นที่รู้จักในวงการแบดมินตันโลก จนในปี พ.ศ.2552 ทางสหพันธ์แบดมินตันโลกก็มอบรางวัลนักแบดมินตันดาวรุ่งยอดเยี่ยมแห่งปีให้กับน้องเมย์ และทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เส้นทางบนถนนนักตบลูกขนไก่ของน้องเมย์ยังอีกยาวไกลแน่นอน

           ส่วนในการแข่งขันซีเกมส์ครั้งที่ 26 ณ กรุงจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซีย น้องเมย์ก็ไม่ทำให้แฟน ๆ ผิดหวัง เมื่อรวมพลังกับทีมแบดมินตันหญิงไทยช่วยกันปราบคู่ต่อสู้จากอินโดนีเซีย คว้าเหรียญทองแบดมินตันประเภททีมหญิงมาครองได้สำเร็จ ซึ่งถือเป็นการคว้าเหรียญทองในประเภทนี้มาครองได้สำเร็จเป็นครั้งแรกในรอบ 6 ปี สร้างความดีใจให้แฟน ๆ แบดมินตันชาวไทยเป็นอย่างมาก

          และนอกจากฝีมือที่ยอดเยี่ยมแล้ว อีกสิ่งหนึ่งที่แฟน ๆ กีฬาชาวไทยชื่นชมน้องเมย์เป็นอย่างมากก็คือ การมีสัมมาคารวะ เพราะทุกครั้งที่น้องเมย์ลงทำการแข่งขัน เธอจะไหว้ทุกคนรอบสนาม ทั้งผู้ชม กรรมการ คู่ต่อสู้ แม้กระทั่งพนักงานที่คอยเช็ดพื้นสนามแบดมินตัน กลายเป็นภาพความประทับใจที่ตรึงเข้าไปในจิตใจของผู้ที่พบเห็น และทำให้ทุกคนหลงรัก และเอ็นดูเด็กสาวคนนี้ไปโดยทันที  

          ขณะที่การแข่งขันโอลิมปิก เกมส์ 2012 ที่กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ น้องเมย์ก็สามารถทะลุได้ถึงรอบ 8 คนสุดท้าย ก่อนที่จะพ่ายให้กับหวัง ซิน มือ 2 ของโลกจากจีน ไปแบบประทับใจคนดู 1-2 เซต ซึ่งหลังจากจบเกมส์นี้ทำให้คนไทยหลายคนได้รู้จักน้องเมย์ รัชนกคนนี้มากขึ้น และติดตามผลงานของเธออยู่เรื่อยมา

          เข้าสู่ปี 2013 น้องเมย์ก็ยังคงพัฒนาฝีมือในการเล่นแบดมินตันอย่างต่อเนื่อง โดยในการแข่งขันรายการออลอิงแลนด์ และ สวิส โอเพ่น ซึ่งถือว่าเป็นรายการใหญ่ น้องเมย์สามารถคว้าตำแหน่งรองแชมป์ได้ทั้งสองรายการ ซึ่งสร้างความเสียดายแก่แฟนแบดมินตันชาวไทยเป็นอย่างมาก แต่ทุกคนก็ยังคงให้กำลังใจน้องเมย์ต่อไป และเชื่อว่าสักวันหนึ่งน้องเมย์จะทำได้สำเร็จ

          และน้องเมย์ก็ทำสำเร็จจริง ๆ ในการแข่งขัน อินเดีย ซูเปอร์ ซีรีส์ น้องเมย์ก็สามารถคว้าแชมป์ได้เป็นผลสำเร็จ นับเป็นการคว้าแชมป์ระดับซูเปอร์ซีรีส์ครั้งแรกอีกด้วย โดยเอาชนะ Pusarla Venkata Sindhu นักแบดมินตันจากอินเดียไปได้ และในช่วงนั้นเอง น้องเมย์ก็สามารถรั้งตำแหน่งนักแบดมินตัน มือ 3 ของโลก ซึ่งถือเป็นอันดับที่สูงที่สุดในชีวิตอีกด้วย

          เมื่อได้ลิ้มรสความสำเร็จแรก ความสำเร็จต่อไปก็ตามมา ในเดือนสิงหาคมปีเดียวกัน น้องเมย์ รัชนก ก็สามารถคว้าแชมป์แบดมินตันโลก ที่เมืองกวางโจว ประเทศจีน ได้เป็นผลสำเร็จ ด้วยการเอาชนะนักแบดมินตัน มือ 1 ของโลก หลี่ เสวี่ยรุ่ย ได้เป็นผลสำเร็จ 2-1 เซต และการคว้าแชมป์ครั้งนี้ ทำให้น้องเมย์ รัชนก เป็นแชมป์โลกรายการนี้ที่มีอายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์

          ความสำเร็จของน้องเมย์ รัชนก ในครั้งนี้ ก็กลายเป็นสิ่งที่ยืนยันได้เป็นอย่างดีว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นจริง ๆ

ภาษาศาสตร์

ลักษณะ

Deutsch: Artikulationsorte (Aktiv und passiv) exolabial (äußerer Teil der Lippe ) endolabial   (innerer Teil der Lippe) ทันตกรรม ( Zähne ) ถุง (vorderer Teil des Zahndamms ) postalveolar (Hinterer Teil des Zahndamms und ein wenig dahinter) präpalatal (vorderer Teil des harten Gaumens ) เพดานปาก (Harter Gaumen) velar (weicher Gaumen)) ลิ้นไก่ (auch postvelar ; Gaumenzäpfchen ) pharyngal ( Rachen ) สายเสียง (auch laryngal ; Stimmbänder ) epiglottal ( Kehldeckel ) Radikal (Zungenwurzel) posterodorsal (Hinterer Teil der Zunge ) anterodorsal (vorderer Teil der Zunge) ลามิ (Zungenblatt) apikal (Zungenspitze) sublaminal (auch subapical ; Unterseite der Zunge) Hinweise: Manche Phonetiker benennen Begriffe unter Umständen anders und nehmen feinere Unterscheidungen vor (ซีบีkönnte postalveolar einen Bereich zwischen velar und ลิ้นไก่bezeichnen; อื่น ๆexolabial und endolabial könnte unter ริมฝีปาก zusammengefasst werden)Das obige Schema stammt aus Catford (1977) Bei pharyngal könnennützlicherweise auch verschiedene Regionen unterschieden werden Der Begriff retroflex wird besser als eine bestimmte Mischung aus einem sublaminalen / apikalen einer aktiven und Artikulator alveolaren / postalveolaren / präpalatalen / palatalen banutzt passiven ภาค Radikal wird auch betreffend der oberen Zungenwurzel (13) und der unteren Zungenwurzel zusammen mit พวกเขา Kehldeckel (12) gebraucht ภาษาอังกฤษ:สถานที่เปล่งออกมา (งานและ passive) Exo-ริมฝีปาก   (ส่วนนอกของริมฝีปาก) Endo-ริมฝีปาก   (บางส่วนด้านในของริมฝีปาก) ทันตกรรม   (ฟัน) ถุง   (ส่วนหน้าของฐานกรณ์) โพสต์ถุง   (บางส่วนด้านหลังของฐานกรณ์ & เล็กน้อยที่อยู่เบื้องหลังมัน) Pre-เพดานปาก   (ส่วนหน้าของเพดานแข็งที่โค้งขึ้นไป) เพดานปาก   (เพดานแข็ง) velar   (เพดานอ่อน) ลิ้นไก่ (aka Post-velar ; ลิ้นไก่) เชอรี่   (ผนังคอหอย) สายเสียง   (aka กล่องเสียง ; แกนนำพับ) Epiglottal   (ลิ้นไก่) หัวรุนแรง   (รากลิ้น) postero ครีบหลัง   (ด้านหลังของร่างกายลิ้น) Antero ครีบหลัง   (ด้านหน้าของร่างกายลิ้น) ลามิ   (ใบมีดลิ้น) ปลาย   (ปลายยอดหรือลิ้น) ตำบลลามิ   (aka ตำบลปลาย ; ด้านล่างของลิ้น) หมายเหตุ: phoneticians บางคนอาจกำหนดเงื่อนไขการใช้บริการแตกต่างกันเล็กน้อยและอาจรวมถึงความแตกต่างมากหรือน้อยกว่า (เช่นหัวข้อ velar-อาจจะเป็นพื้นที่ระหว่างVelarและลิ้นไก่หรือExo-ริมฝีปากและEndo-ริมฝีปากสามารถวิทยภายใต้ริมฝีปาก ) โครงการใช้ไปจาก Catford (1977) เชอรี่สามารถเป็นประโยชน์ถูกแบ่งออกเป็นภูมิภาคต่างๆ ระยะRetroflexเป็นความคิดที่ดีขึ้นของการรวมกันเป็นหนึ่งของ articulator ใช้งาน sublaminal / ปลายและภูมิภาคเรื่อย ๆ ถุง / postalveolar / prepalatal / เพดานปาก หัวรุนแรงมักจะคิดว่าเป็นได้ทั้งรากลิ้นบน (# 13) และรากลิ้นลดลงรวมทั้งลิ้นไก่ (# 12)

นิทาน (อ่านก่อนนอนกันนะ)

มีนิทานเรื่องโคมไฟขี้ใจน้อยมาแบ่งปัน อยากให้คนที่กำลังรู้สึกแย่กับการคาดหวังความสำคัญจากคนอื่นมากเกินไปได้อ่านดู เผื่อว่าอ่านแล้วจะไม่ซ้ำเติมจิตใจตัวเองให้ด้อยค่าจนเกินไป เรื่องมันมีอยู่ว่า...

"ฉันเป็นโคมไฟที่ยืนอยู่โดดเดี่ยว ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาอย่างไม่สนใจ
บางวันมีสุนัขผ่านมาแวะทักทาย แต่ยามค่ำคืน...ฉันต้องยืนส่องแสงเพียงลำพัง

วันหนึ่ง...มีคนเอาเก้าอี้มาตั้ง มีคนมานั่งเล่นทุกคืน ฉันเริ่มหายเหงา
แต่ทุกคนมานั่งชมแสงจันทร์ แสงดาว ไม่มีใครสนใจฉันเลย
ฉันรู้สึกน้อยใจ จึงดับไฟให้มืดลง
ไม่มีใครกล้ามานั่งเก้าอี้ เพราะความมืด
เก้าอี้จึงถูกย้ายออกไปที่อื่น ความเงียบกลับมาอีกครั้ง
ก่อนไป เก้าอี้บอกฉันว่า

"ถึงคนมานั่งเขาไม่ได้มานั่งเพื่อดูเธอ
แม้แสงไฟจากเธอจะสวยสู้แสงจันทร์หรือแสงดาวไม่ได้
แต่ทุกคนก็รู้ว่าที่ตรงนี้มีเก้าอี้และมีโคมไฟตั้งอยู่
พวกเขาจึงเลือกมานั่งที่นี่
อย่างน้อยเขาก็เห็นความสำคัญของเธอมากกว่าความสวย"

ใช่ ๆ...ของแต่ละสิ่งเกิดมาเพื่อทำหน้าที่แตกต่างกัน
ฉันจึงเปิดแสงไฟให้แถวนั้นสว่างเหมือนเดิม
เก้าอี้จึงถูกยกมาวางไว้ที่เดิม
มีคนกลับมานั่งชมแสงจันทร์และแสงดาวอีกครั้ง
และฉันก็ยืนดูพระจันทร์ และดวงดาวพร้อมกับพวกเขา
...พระจันทร์กำลังส่งยิ้มให้ฉัน"

หวังว่าโคมไปหลายๆ ดวงที่กำลังน้อยใจอยู่ในตอนนี้
เมื่ออ่านนิทานเรื่องนี้แล้ว
คงจะมีกำลังใจและพลังกาย
ที่จะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด
และหวังใจว่าใครหลายๆ คนคงจะไม่ทำหน้าที่ของตัวเอง
เพียงเพื่อต้องการคำชื่นชม
โดยที่ตัวเองยังทำหน้าที่ได้้ไม่ถึงที่สุด...
☆･ﾟ･:*:･ﾟ☆｡｡☆,｡･:*:･ﾟ☆

Cr: TARO
Sudkanung @ร้อย8-พัน9
"ฉันเป็นโคมไฟที่ยืนอยู่โดดเดี่ยว ผู้คนเดินผ่านไปผ่านมาอย่างไม่สนใจบางวันมีสุนัขผ่านมาแวะทักทาย แต่ยามค่ำคืน...ฉันต้องยืนส่องแสงเพียงลำพัง 
วันหนึ่ง...มีคนเอาเก้าอี้มาตั้ง มีคนมานั่งเล่นทุกคืน ฉันเริ่มหายเหงา แต่ทุกคนมานั่งชมแสงจันทร์ แสงดาว ไม่มีใครสนใจฉันเลย ฉันรู้สึกน้อยใจ จึงดับไฟให้มืดลง ไม่มีใครกล้ามานั่งเก้าอี้ เพราะความมืด เก้าอี้จึงถูกย้ายออกไปที่อื่น ความเงียบกลับมาอีกครั้ง ก่อนไป เก้าอี้บอกฉันว่า
"ถึงคนมานั่งเขาไม่ได้มานั่งเพื่อดูเธอ แม้แสงไฟจากเธอจะสวยสู้แสงจันทร์หรือแสงดาวไม่ได้ แต่ทุกคนก็รู้ว่าที่ตรงนี้มีเก้าอี้และมีโคมไฟตั้งอยู่ พวกเขาจึงเลือกมานั่งที่นี่ อย่างน้อยเขาก็เห็นความสำคัญของเธอมากกว่าความสวย"
ใช่ ๆ...ของแต่ละสิ่งเกิดมาเพื่อทำหน้าที่แตกต่างกัน ฉันจึงเปิดแสงไฟให้แถวนั้นสว่างเหมือนเดิม เก้าอี้จึงถูกยกมาวางไว้ที่เดิม มีคนกลับมานั่งชมแสงจันทร์และแสงดาวอีกครั้ง และฉันก็ยืนดูพระจันทร์ และดวงดาวพร้อมกับพวกเขา...พระจันทร์กำลังส่งยิ้มให้ฉัน"
หวังว่าโคมไปหลายๆ ดวงที่กำลังน้อยใจอยู่ในตอนนี้ เมื่ออ่านนิทานเรื่องนี้แล้ว คงจะมีกำลังใจและพลังกายที่จะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และหวังใจว่าใครหลายๆ คนคงจะไม่ทำหน้าที่ของตัวเองเพียงเพื่อต้องการคำชื่นชม โดยที่ตัวเองยังทำหน้าที่ได้้ไม่ถึงที่สุด...☆･ﾟ･:*:･ﾟ☆｡｡☆,｡･:*:･ﾟ☆
Cr: TAROSudkanung @ร้อย8-พัน9

พีเซ้นงาน

                                    การพีเซ้นงาน

   ในที่สุดเรา ก็สามารถ พีเซ้นงาน ทั้ง วิชาภาษาไทย เเละก็ จีน เสร็จภายในวันศุกร์     มันสุดๆเเล้วล่ะงานผ่านไปได้ด้วยดี (แต่สงสารเพื่อนที่ยังไม่ไปพีเซ้นกันเรย เพราะบางกลุ่ม(กลุ่มละ3คน)ยังเตรียมงานไม่เสร็จ)

งานภาษาไทย ให้รายงารนเป็นกลุ่ม กลุ่มล่ะ 6 คน  รายงานงาน 8 ข่าว
  ข่าวพระราชสำนัก
  ข่าวในประเทศ
  ข่าวต่างประเทศ
(พักโฆษณา ฮอล์คลู http://www.youtube.com/watch?v=GcwEFzQSihA ฮ่าๆๆ ยิง!!)
 ข่าวกีฬา
 ข่าว บังเทิง
  (พักโฆษณา http://www.youtube.com/watch?v=wqFxACl29Lk  เอ๋วิ่งๆ เอ๋วิ่ง)
  ข่าวพยากรณ์อากาศ
  พระราชดำรัส
  สารคดีท้ายข่าว


งานภาษาจีน

พีเซ้นงาน พาวเวอร์พอยท์  (ใส่เเผ่นซีดี มาเสนอผลงานหน้าห้อง ไมค์ พร้อมรูปเล่มรายงาน)


15 คะเเนน (กลุ่มละ 3คน)  กลุ่มเราได้ 14.1 คะเเนน  อยากถามครูว่า อีก.9 ไปไหนคะ ฮ่าๆๆๆชั่งมันเถอะๆ เเค่นี้ก็โอเคเเล้วล่ะ  เพื่อนบอกว่า กลุ่มเรารายงานโอเค(ก็ดีใจมากเเล้ว)


 

ตอบปัญหาอาเซียน

   วันนี้ตอนเช้าเราต้องรีบไปห้อง พักครูสังคม เพราะว่าเราจะเอาขนมที่ซื้อมาทั้งหมดไปให้ครู  เพราะขอบคุณที่ครูนำพวกเราไปหาประสบการณ์ไป แข่งขัน ไปอบรม  เราเรยต้องรีบไปเพราะ ลืมเขยนโน๊ตๆ นัยืน งง อยู่พักนึงเหมือนกันว่าจะเขียนว่าอะรัย  เขียนไป หลายแผ่นอย่ สรุปเขียนเเค่ว่า จากเด็กที่ไปงาน  AEC.เมื่อวันพุธ ฮ่ๆๆๆ เหมือนจะเขียนเเยอะ เเต่ไม่รู้จะเขียนอะรัยเเร้วอ่ เพราะบวกกับ วลาที่ใกล้เข้าเเถวเเร้วว


   พอเรียนจีนเสร็จก่อนลงไปกินข้าว ตอนเช้าได้ยินพี่ประธาน บอกว่ามีการเเข่งตอบปัญหาอาเซียนวันนี้ซึ่งเราไม่รู้เเต่อยากไปแข่งดูเล่นๆไม่เสียหาย เลย......ไปตอนกลางวันแบบไม่ได้เตรียมตัวเรย อ่า ไม่กินเร้วข้าวกลางวันเพระาถ้ากิน คงมาเเข่งไม่ทัน (กติกา ถ้าคะเเนนเท่ากันครุเขาจะดูว่าใครส่งก่อน)  พอทำเสร็จอ่านะ รุ้สึกว่าไม่ได้เเน่!! เพระาข้อสอบยากมากๆๆ พี่มอหก มาสอบต้องเเยอะ เเพ้เเน่
ตอนนั้นเห็นครูๆ
 เขาบอกว่า เธอ่ไหมที่เอาของไปวางไว้
 เราเรยบอกว่าใช่คะ
เขาบอกว่าไม่ต้องงัย
เราเรยยิ้มไปเอาไปเถิะคะครู
เขา ครูถวายพระอาจารย์นะ
เรา ดีเรยคะ
  สรุปคะเเนน เราไม่เฉยๆๆ ครูมาถามว่าเปนงัย เราบอกว่าได้ที่หนึ่ง

อยู่ๆๆครูยื่นมือมา  เรา งง สักพัก(แปปเดียวนะ) อ่อๆๆจับมือเเสดงความยินดี



มันเป็นเวลาที่ดีใจที่สุด วันนึงเรยๆๆๆ ขอบคุณทุกคนที่ทำให้เรามีวันนี้ ทั้งผู้ให้วามรู้ทางตรง เเละทางอ้อม นะคะ ขอบคุณจริงๆคะ