เรยร่วมมือกันน้อง หาของขวัญหั้ยพ่อ ปีที่เเร้ว ซื้อนาฬิกาหั้ยพ่อไป พันนึง
ปีนี้ เเค่รองเท้าหนังก้อ พอ แปดร้อยบาท ฮ่าๆๆๆ
เเต่หนูอยากให้พ่อรู้ไว้นะค่ะ ว่า
ตอนนี้หนูสบายเท่ารัย ตอนหนูโตไป พ่อจะต้องสบายมากกว่าหนู ในตอนนี้ ร้อยเท่าค่ะ(พูดเหมือนเวอร์ืนะ เเต่หนูจะทำให้ได้ค่ะ พ่อรับหนูเป็น ลูก ในชีวิตหนู พ่อค่อยสอนให้หนูเป็นคนที่มีความรับผิดชอบตั้งเเต่ เด็ก ฝึกให้หนูเป็นคนกล้าเเสดงออก (ถึงเเต่ก่อนจะไม่ค่อยกล้าเพราะ เป็นคนขี้อาย เเต่ตอนนี้ประสบการณ์สอนหนู หนูจะกล้าเหมือนพ่อนะค่ะ) กล้าทำให้สิ่งที่ถูก รู้จักนิ่งๆ ในเวลาที่ควร พ่อเป็นพ่อที่ดีที่สุด ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ หนูรักพ่อที่สุดในโลกนะค่ะ พ่อเป็นคนมีเหตุผล จึงทำให้หนูเป็นคนที่มีเหตุผลตั้งเเต่เด็กสอนให้หนูทำแะไรที่เเตกต่าง สร้างสรรค์ สอนยิงปิืนตั้งเเต่เด็กๆๆ
พาไปเที่ยวตามภาษาเด็ก สอนทำงานต่างๆ ซึ่งพอโตมานี่พ่อไม่เรียกหนูก้อจะไปหา เพราะหนูรู้ว่า หนูยังไม่รู้อะรัยอื่นๆๆอีกแยอะ พ่อต่อตู้ๆ หนู่เรยไปทำด้วย ทาสีเหล็ก (เหลือเเต่ต่อซุ้มเนี่ยเเหละไม่ยอมให้ทำ ไม่จ้างเขาสะงั้น) เวลาจะให้ทำอะรัยพ่อชอบบอกว่า อย่างงี้นะ อย่างนั้นนะ เชื่อไหม หนูตอบว่าอ่อๆๆ หนูโตเเร้วคือเเบบว่า มีความเชื่อว่า คนอื่นยังทำได้ เราก็ต้องทำได้เเน่ เเต่ถ้างานนั้นออกมาไม่ดี ก็จะคิดส่าครั้งเเรกก็งี้แหละ มันไม่มีอะรัยสมบูรณ์ เเบบหร๋อ ฮ่าๆๆ เป็นงัยความคิดเรา ยังมีอีกแยอะๆๆจะค่อยๆๆเล่าประสบการณ์เรื่อยๆๆล่ะกันเนอะฮ่าๆๆๆๆ พ่อให้ในสิ่งที่เห็นสมควร ไม่ห้ามจนเกินไป ปล่อยหนูเป็นอิสระซึ่งหนูจะไม่มีวันทำให้ พ่อผิดหวังเเน่ค่ะ
เพราะว่าต่อให้หนูเรียนไม่เก่ง พ่อก็ไม่ว่า
ตอนนี้หนูรู้เเร้วว่าทำไม หนูโตขนาดนี้เเร้วจึงยังไม่เคยมีแฟนสักที(ทั้งๆที่เพื่อนๆก้อเคยมีกันหมดเเร้ว)
ก้อเพราะหนูมีความรักในครอบครัวที่มากๆเเร้วจริงๆๆ ตอนนี้ผู้ชายคนเดียวทีอยู่ใยใจหนูเเร้วก้อคงจะแอยู่ตลอดไป นั้นก้อ คือ พ่อนะค่ะ
พ่อเล็ก นายพิไชย มงคล
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น