......................................................... อยู่อย่างรู้คุณค่า.................................
อาจารย์ท่านหนึ่ง มีลูกศิษย์อยู่เป็นจำนวนมากเป็นที่เคารพนับถือขอลูกศษย์ เพราะท่านมีความรู้ความสามารถในการถ่ายทอดความรู้ให้เเก่ศิษย์ด้วยเทคนิคที่เต็มไปด้วยความชำนาญชาญฉลาด
อยู่มาวันนึง อาจารย์พาลูกศิษย์ไปที่เเม่น้ำ โดยท่านอาศัยจังหวะนี้เป็นช้วงเวลาในการสอนศิษย์ให้มีความรู้ความสามารถ เกี่ยวกับความเพียรพยาม ที่จะมีชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่า
เมื่อเห็นว่าลูกศิษย์พร้อมที่จะเรียนรู้ ท่านต้องการจะถ่ายทอดเเล้ว จึงมีลูกศิษย์ ๑ คนมาเป็นอาสาสมัครในการเรียนรู้ครั้งนี้ ครั้นอาจารย์กล่าวจบลูกศิษย์ที่อาสาเป็นผู้ช่วยก็มายืนต่อหน้าท่าน
ครั้งเห็นว่าทุกอย่างลงตัวเเล้ว อาจารย์ก็พาศิษย์เดินลงไปในน้ำ เเล้วก็จับศีรษะของลูกศิษย์กดลงไปที่น้ำทันที ฝ่ายลูกศิษย์ เมื่อถูกอาจาร์กดไปเช่นนั้น เมื่อเวลาผ่านไปครู่นึงก็รีบตะเกียกตะกายอย่างสุดเเรงเกิด
อาจารย์ได้จับลูกศิษย์ กดน้ำอยู่อย่างนั้นอยู่ ๓ ครั้ง เมื่อเห็นว่าบทเรียนที่สอนสมบูรฯ์เเล้ว จึงกล่าวชมเชยลูกศิษย์ที่มีความกล้าพอที่จะเป็นผู้ถูกทดสอบในครั้งนี้ พร้อมกับถามลูกศิษย์ว่า
"ในขณะที่อาจารย์กดศีรษะของเจ้าลงไปในน้ำ เจามีควมต้องการสิ่งใดมากที่สุด? "
"ผมต้องการอากาศหายใจมากที่สุด ครับ " ลูกศิษย์ ตอบพร้อมเเสดงสีหน้าที่ดูดเหมือนว่าอากาศนั้นเป็นสิ่งที่สำคัญมากกว่าสิ่งใด
"ในขณะนั้น ความต้องการ ลาภ ยศ สรรเสริญเเละเงินทองต่างๆ เกิดขึ้นบางไหม? " อาจารย์ถามต่อ
"ไม่มีเลยครับ ผมต้องการเพียงอากาศให้สามารถมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ก็เพียวพอเเล้ว ไม่ได้คิดเรื่องอื่นเลยครับ"
"เธอได้ข้อคิดอะไรกับเหตุการณ์ที่เกดขึ้นในครั้งนั้น ?"
ลูกศิษย์มองมาที่ อาจารย์ของตนเขาใช้เวลาครุ่นคิดอยุ่ คุ่นึงแล้วจึงตอบอาจารย์ไปว่า
"เเท้จริงเเล้ว ชีวิตของคนเราชั่งสั้นนัก ลมหายใจเข้าเเละลมหายใจออก นี้เเหละ
คือสิ่งที่หล่อเลี้ยงชีวิตของเราให้อยู่ได้หากเรารู้จักใช้เวลาไปในเเต่ละขณะอย่างคุ้มค่าเเม้จะมีชีวิตยู่ยาวนาน ก้ไม่มีประโยชน์อะไรต่อการที่มีชีวิตอยู่นะครับ"
เมื่ออาจารย์ได้ฟังคำตอบของลูกศิษย์เเล้ว ก็หันมาทางบรรดาลูกศิษย์ที่มาด้วยกัน พร้อมกล่าวให้ข้อคิดแก่พวกเขาว่า
"หากพวกเจ้าต้องการใช้ชีวิตอยู่อย่างมีคุณค่า เเละมีชีวิตอยู่อย่างควรค่าต่อมาชื่นชม ของให้มองเห็นความสำคัญชองเวลาที่เสียไปเเต่ล่ะขณะ เหมือนดั่งคนเราที่ต้องการอากาศหายใจตอนที่ถูกกดศีรษะลงไปในน้ำ
เเต่ล่ะขณะที่เสียไป กฌเหมืนกับการสูญเสียหายไปของทุกสิ่งในชีวิตเรา ไม่ว่าจะเป็นร่างกายที่เสื่อมโทรมเมื่อใช้งานนานมาก จิตใจที่ไร้ความเบินบาน เพราะไม่มีการเรียนรู้อย่างผู้มีสติ เเต่เมื่อใดที่เห็นคุรค่าองทุกขณะของเวลา เราจะใช้ชีวิตอยู่อย่างอย่างรุ้คุณค่าทุกเสี้ยววินาที เมื่อเป็นเช่นนี้ิ เราย่อมรู้จักคิด พูด เเละทำเเต่สิ่งทีนำไปสู่ความเจริญ และเป็นไปเพื่อให้เกิดความสุขที่งดงามต่อฝ่ายชีวิตฝ่ายเดียว ......................."
วันนี้คุณว่าคุณทำอะไร ให้ลมีคุณค่าเเล้วหรือยัง?
ขอบคุณหนังสือ นิทานธรรมะตอนสอนใจให้เป็นสุข
เเก่ผู้ที่มอบให้เราซึ่งเราจะพยามเเบ่งปันความรู้
ที่ได้ให้เเก่ทุกคนนะขอให้ทุกคนมีความสุขๆๆๆ
สันติ เเละได้รับพระพร......................... ^^
ฺ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น